Εμ, δεν γινονται ετσι τα πράγματα!

Και ξυπνάς το πρωί (ή το μεσημέρι...)και λες "σήμερα πρώτη ημέρα δίαιτας!". Και μετά τρως τα μαρουλάκια σου και τα αγγουράκι σου και λες "καλή αρχή.."
και τότε έρχεται το βράδυ, και λες "όχι δεν θα φάω...", "όχι δεν θα χαλάσω την δίαιτα..", "όχι!". Και μέχρι τότε έχει πάει δώδεκα, το ρολόι του τοίχου χτυπά για λόγους γραφικότιτας και εσύ πας στα τυφλά, κουτουλόντας στον διάδρομο από την πείνα, κατευθείαν στο ψυγείο και τρως!
και την άλλη μέρα ξυπνάς το πρωί και λες "σήμερα πρώτη ημέρα δίαιτας"!
Δυο μέρες από τις βαρυσήμαντες δηλώσεις μου, (ΔΙΑΙΤΑ ΛΥΠΟΜΟΝΑΔΩΝ) και επαναλαμβάνεται αυτό το μοτίβο! Αν μετρήσω πόσες είναι ι αποτυχημένες πρώτες μέρες δίαιτας που έχω ζήσει, σίγουρα ξεπερνούν τον αριθμό από τις επιτυχημένες δεύτερες!
Ξαναρχίζω λοιπόν, και ξαναρχίζω, σαν πικάπ κολλημένο, σε μια κατάσταση αναμονής πριν την δίαιτα. Εμ, δεν γίνονται έτσι τα πράγματα!
Θυμωμένη με τον εαυτό μου, καταλαβαίνω πως δεν έχω τίποτα άλλο να κάνω, εκτός από το να πω "σήμερα, πρώτη μέρα δίαιτα"...